آه و دود

حوادث غزه و حمله دمنشانه اسرائیل به نوار غزه و فجایع انسانی به بار آمده ، دل های آزاده مردم جهان بخصوص مسلمانان را به درد آورده است

به همین مناسبت تذکر چند نکته ، بسیار لازم و اضطراری و حیاتی است

1-نگاه ایران به فلسطین و حمایت از آن بر گرفته از دو مولفه مهم می باشد

الف- نگاهی بر گرفته از نگاهی استراتژیک و راهبردی بر حسب مصالح ملی به مقوله فلسطین

ب- نگاهی بر گرفته از آموزه ها و تعلیمات دینی بر گرفته از اسلام ناب محمدی(مکتب حقه اهل بیت)

بر همین اساس ، حاکمیت ایران و ملت متدین آن ، همیشه خود را در صف اول حمایت از ملت مظلوم فلسطین می دانسته و می داند

2-در حوادث کشور سوریه ، زوایای بسیار پنهان و قابل تاملی از رفتار سیاسیون و فلسطینیانی که به نام جهاد در سوریه حضور داشتند و با دولت و مردم سوریه می جنگیدند بروز و ظهور کرد که ذکر چند نکته ، مهم و الزامی است

الف-گروه هایی از فلسطین که به نام جهاد ، در آشوب های سوریه نقش فعالی داشتند و با ملت و حاکمیت و دولت مرکزی بشار اسد مبارزه می کردند همان هایی بودند که چندین دهه در سایه کرامت و بزرگواری ملت و حکومت حافظ اسد و بشار اسد در سوریه به فعالیت های سیاسی خود ادامه می دادند و سوریه تبدیل به محلی برای اردوگاه های آوارگان فلسطینی و دفتر های جنبش های فلسطینی شده بود و زمانی که همه کشور های عربی ، مرز های جغرافیایی و سیاسی خود را به روی فلسطینیان آواره و مبارزان فلسطینی بسته بودند این تنها ایران و سوریه بودند که به حمایت از ملت مظلوم فلسطین پرداختند و بر سر این حمایت ها هم هزینه های گزافی را پرداختند حالا این سوال اساسی مطرح است که چه شده و چه اتفاقی افتاده که گروه های فلسطینی بعد از چند دهه حمایت حقیقی و حقوقی سوریه از این گروه های جهادی فلسطینی ، پشت به ولی نعمتان خود کرده و به مبارزه مسلحانه با ملت و حکومت سوریه بر خواسته بودند ؟؟؟

تنها جواب اصولی و منطقی که می شود برای این اتفاق نامبارک داد این است که گروه های جهادی فلسطینی به دلیل قابلیت ها و ظرفیت ها و بافت فرهنگی و اقلیمی و اعتقادات و باور های مذهبی خاصی که داشته و با آن پرورش و رشد و نمو یافته اند و همچنین تغییر و تحولاتی که به مرور زمان به سبب تبلیغات مسموم و گسترده  گروه ها و حکومت های وهابی و تکفیری در اعتقادات آنها به وجود آمده بود مزید بر علت شده و آنها را به میدان مبارزه با ملت و حکومت سوریه هم کشانده بود

ب-به علت منافع سیاسی ، عمده گروه های جهادی فلسطینی(به غیر از معدودی از آنها همچون جنبش اسلامی فلسطین که متعهد به ایران هستند)با ایران متحد ظاهری می باشند نه حقیقی . هر چند که امروزه دیوار های این حس اعتماد مشترک هم فرو ریخته است و می توان این فرو ریختگی را از رفتار های رهبران حماس و سایر گروه های فلسطینی دریافت اما نمی شود برای بلند مدت به این حداقل ها هم اکتفا کرد چرا که اگر این گروه های جهادی فلسطینی اگر به قدرت و وزنه سیاسی قابل توجهی در منطقه و اراضی اشغالی دست یابند همان روگردانی  را که با کشور سوریه داشتند با کشور ایران هم خواهند داشت و احتمال اینکه با دولت های ارتجاعی عرب منطقه و  گروه های تکفیری و وهابی همچون القائده و داعش و جبهه النصره به اتحاد و مواضع مشترک برسند خیلی زیاد است

ج-به علت عدم اتحاد فکری و مذهبی آنها با ما ، این مشکلات اساسی همیشه فی ما بین خواهد بود بخصوص در این جنگ شدید رسانه ای که وهابیت با تمام ابزار های رسانه ای با حمایت های دولت های ارتجاعی عربی و استکبار ، به مبارزه با مکتب حقه اهل بیت بر خواسته است و به صدور  نوع نگاه غلط خویش از اسلام ، به تمام اقصی نقاط جهان بخصوص کشور های مسلمان همت گماشته است

تنها راه چاره این است که ما باید راهکار _نگاه ایدولوژیک و مذهبی مشترک_را دنبال کنیم و با تکیه بر مشترکات و احترام متقابل و همزیستی مسالمت آمیز به تبلیغ مکتب اهل بیت بپردازیم تا زمانی که ما در تبلیغ مکتب حقه اهل بیت کوتاهی داشته باشیم نمی توانیم به اتحاد فکری مناسبی با دیگران برسیم بلکه هر اعتماد و اتحادی بدون پایه های صحیح و اصولی روزی فرو خواهد ریخت بدون اتحاد و اعتماد ایدولوژیکی نمی توان به اتحاد و اعتماد بلند مدت رسید همچنان که وهابیت با تبلیغات شگفت دنبال نگاه ایدولوژیک مشترک و اتحاد فکری با تمام جوامع بشری است با جذب و صدور فرهنگ نگاه متحجرانه خود به دین به تمامی اقصی نقاط جهان

مقاله از حسن فاطمی فرد